Πλέον στην καθημερινότητα μας έχουν ενταχτεί λέξεις,
σύμβολα και ταμπού που προφανώς δεν εμφανίστηκαν χωρίς νόημα και συγκεκριμένο
σκοπό.
Έννοιες όπως «Νεοναζί», «χουντικός», «φασίστας»,
«εθνικιστής», ή ακόμα και «δημοκράτης», «σοσιαλιστής», «κομμουνιστής»,
«φιλελεύθερος», έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος του εγκεφάλου μας, στην
απεγνωσμένη μας προσπάθεια να βρούμε και να καταλάβουμε το συμφέρον πρώτα και
πάνω απ’ όλα της πατρίδας μας και κατά συνέπεια το προσωπικό μας συμφέρον.
Πέρα από κάθε πολιτικό και μικροκομματικό παιχνίδι
εξουσίας, γινόμαστε τόσο μάρτυρες όσο και δέκτες άνανδρων επιθέσεων, από
πολιτικάντηδες που όχι απλά έπρεπε να ανήκουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας,
αλλά θα έπρεπε κανονικά να κοσμούν τα γειτονικά κελιά του κ.Τσοχατζόπουλου στις
Φυλακές Κορυδαλλού.
