ΜΝΗΜΟΝΙΟ: ΣΩΤΗΡΙΑ Ή ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ...?

Ανάμεσα σε αναθεματισμούς και καταστροφολογία, η Ελλάδα υποφέρει, τη στιγμή που οι έμμεσες πιέσεις και οι στυγνοί εκβιασμοί (μέσω δηλώσεων ή αναβολών του Eurogroup) σφίγγουν τη θηλιά, εντείνοντας όμως τις αντιδράσεις.

Μύθος ή πραγματικότητα; Έκτακτες καταστάσεις ή προμελετημένα σχέδια;

Ερωτηματικά που μάταια περιμένουν κάποια ξεκάθαρη απάντηση από υπεύθυνα χείλη.

Ποιες είναι όμως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος;

Το Δ.Ν.Τ. και οι δανειστές μας, εύλογα μπορούν να παρομοιαστούν με υπερόπλο. Μπορεί λοιπόν να είναι το μέσο διασφάλισης της πολυπόθητης Ειρήνης και του Κύρους, ή το μέσο της ολοκληρωτικής καταστροφής. Είναι σαν ένα φάρμακο που η χρήση του γιατρεύει, αλλά η υπερδοσολογία σκοτώνει.

Πώς είναι δυνατό λοιπόν αυτοί που θέλουν να μας «σώσουν», να μας καταστρέφουν;

Πως είναι δυνατό να θέλουν να μας σώσουν αυτοί που δημιούργησαν το σκάνδαλο της SIEMENS, αυτοί που μας πουλούσαν τρένα χωρίς όμως να έχουμε τις απαιτούμενες γραμμές και προϋποθέσεις για την κίνησή τους, αυτοί που μας κορόιδευαν με τα Υποβρύχια, ξεπερνώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο χρονικό όριο και περιορισμό, καθώς και κάθε προδιαγραφή; Αυτοί που μας κατέστρεψαν κάθε μικρομεσαία επιχειρηματική δραστηριότητα, φέρνοντας τεράστιες αλυσίδες πολυκαταστημάτων; Αυτοί που μας δάνειζαν με σκοπό να μας προμηθεύουν οπλικά συστήματα ή συστήματα νέας τεχνολογίας; Αυτοί που ακόμα και ο ίδιος τους ο Πρόεδρος, ο πρώτος πολίτης της χώρας τους, αναγκάστηκε σε παραίτηση υπό το βάρος των καταγγελιών για παθητική δωροδοκία; Αυτοί που κατέστρεψαν και αιματοκύλησαν ολόκληρη την Ελλάδα με την παραφροσύνη τους, χωρίς μάλιστα ουδέποτε να μας αποζημιώσουν; Αυτοί που μας φόρτωσαν ταλαίπωρους αλλοδαπούς για να γλυτώσουν εκείνοι τις καταστροφικές συνέπειες των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»; Αυτοί που μας κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις και κατά συνέπεια το δικαίωμα σε μια καλύτερη και πιο ανθρώπινη ζωή, με αξιοπρέπεια, χωρίς όμως να κόβουν τις χλιδές και τις καλοπεράσεις τους; Αυτοί που σε βάρος μας αυξάνουν τις δικές τους θέσεις εργασίας και τους δείκτες ανάπτυξής τους, καθώς και τους υπόλοιπους οικονομικούς τους δείκτες;

Πως είναι δυνατό να προσπαθούν να μας επιβάλλουν τις απόψεις και τις θέσεις τους, ή να μας υποδεικνύουν διεξαγωγή ή μη δημοψηφισμάτων και εκλογών, οι απόγονοι του Χίτλερ και οι δημιουργοί του τείχους του αίσχους;

Πώς μπορούν να ζητούν δεσμεύσεις και υπογραφές από τέσσερα ή πέντε άτομα, εξαναγκάζοντας ένα αδέσμευτο και περήφανο λαό στην υποδούλωση για ολόκληρες δεκαετίες και μάλιστα καταργώντας κάθε έννοια του κράτους δικαίου και της προβλεπόμενης κυριαρχίας και ελεύθερης βούλησης του Ελληνικού λαού;

Πώς μπορούν να δηλώνουν ότι αγωνίζονται για να σταθεροποιήσουν την κατάσταση και να σώσουν την Ελλάδα, αυτοί που μιλούν για συρρίκνωση της Εθνικής μας κυριαρχίας και για τάνκς;

Τελικά ποια η αλήθεια και ποιο το ψέμα που κρύβεται πίσω από τους εκβιασμούς;

Ποιός επιτέλους θα βρει το ήθος και το πολιτικό ανάστημα εκείνο που θα του επιτρέψει να πει την αλήθεια στο λαό;

Πλέον τα κόμματα και τα χρώματα ανήκουν στο κακό μας παρελθόν. Μπλε και πράσινοι πλέον είναι μόνο οι κόκκοι των απορρυπαντικών.

Τώρα υπάρχει μόνο η Ελλάδα και η σωτηρία της.

Όμως ας αναλογιστούμε:

Τι σημαίνει πραγματικά ανεξέλεγκτη χρεοκοπία εκτός βέβαια από αυτά που μας παρουσιάζουν; Μήπως δε πληρώνεσαι αλλά δε χρωστάς κιόλας, σε αντίθεση με την ελεγχόμενη που ναι μεν δεν πληρώνεσαι (μέσω περικοπών σε μισθούς, συντάξεις και απολύσεων), αλλά τα χρέη ισχύουν κανονικότατα;

Τι νόημα να έχει λοιπόν εάν τα ράφια των μεγάλων πολυεθνικών καταστημάτων και των φαρμακείων είναι γεμάτα, αλλά δεν έχει κανένας χρήματα για να αγοράσει οτιδήποτε;

Για ποια δημόσια υγεία και παροχές της μας μιλάνε όταν τις συνέπειες της χρεοκοπίας που μας περιγράφουν, τις ζούμε και τώρα;

Οι καταθέσεις ποιών ακριβώς κινδυνεύουν; Του λαού που δεν έχει να φάει και αισθάνεται πλήρη αβεβαιότητα για το αύριο, των αστέγων, των ανέργων, αυτών που δεν προλαβαίνουν να πληρώνουν τα χαράτσια, ή μήπως των πλουσίων και των «φτιαγμένων»;

Τι διαφορά έχει άραγε τυχόν έξοδος από το ευρώ; Είναι διαφορετικό να πεινάς στη ζώνη του ευρώ, από το να πεινάς με Εθνικό νόμισμα; Μήπως όμως έξοδος από την νομισματική ένωση σημαίνει ταυτόχρονα και αδυναμία επαναπατρισμού των καταθέσεων εξωτερικού; Μήπως πάλι η παραμονή και η πτώχευση εντός της ζώνης του ευρώ εξασφαλίζει την εξαγορά ολόκληρης της Ελλάδας σε τιμή ευκαιρίας, από όλους αυτούς που μαχαίρωσαν πισώπλατα το τραπεζικό μας σύστημα βγάζοντας τα χρήματά τους (παράνομα και μαύρα κάποιες φορές) σε τράπεζες του εξωτερικού;

Τελειώνοντας θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι σε καμία των περιπτώσεων δεν υποδεικνύω ούτε έξοδο, αλλά ούτε παραμονή στην Ευρωπαϊκή ένωση και κατά συνέπεια στη ζώνη του ευρώ.

Απλά και μόνο προσπαθώ να παρουσιάσω και τις δύο όψεις ενός νομίσματος που μας επέβαλλαν χωρίς να μας ρωτήσουν.

Προσπαθώ επίσης να προκαλέσω τη σκέψη και την κρίση ολόκληρου του Ελληνικού λαού.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να παραμείνει σε εγρήγορση και να μη διαχωρίζεται πλέον σε χίλια κόμματα και παρατάξεις.