Πλέον στην καθημερινότητα μας έχουν ενταχτεί λέξεις,
σύμβολα και ταμπού που προφανώς δεν εμφανίστηκαν χωρίς νόημα και συγκεκριμένο
σκοπό.
Έννοιες όπως «Νεοναζί», «χουντικός», «φασίστας»,
«εθνικιστής», ή ακόμα και «δημοκράτης», «σοσιαλιστής», «κομμουνιστής»,
«φιλελεύθερος», έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος του εγκεφάλου μας, στην
απεγνωσμένη μας προσπάθεια να βρούμε και να καταλάβουμε το συμφέρον πρώτα και
πάνω απ’ όλα της πατρίδας μας και κατά συνέπεια το προσωπικό μας συμφέρον.
Πέρα από κάθε πολιτικό και μικροκομματικό παιχνίδι
εξουσίας, γινόμαστε τόσο μάρτυρες όσο και δέκτες άνανδρων επιθέσεων, από
πολιτικάντηδες που όχι απλά έπρεπε να ανήκουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας,
αλλά θα έπρεπε κανονικά να κοσμούν τα γειτονικά κελιά του κ.Τσοχατζόπουλου στις
Φυλακές Κορυδαλλού.
Με αφορμή λοιπόν την επέτειο του κινήματος της 4ης
Αυγούστου (Μεταξά), σε δύο μόλις ημέρες, καλό θα ήταν να αναλογιστούμε τελικά
και να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας τους μύθους και τις πραγματικότητες.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι προφανώς ο
προσηλυτισμός, αλλά η όχληση και το έναυσμα για σκέψη.
Ξεκινώντας λοιπόν από το κίνημα Μεταξά ή αλλιώς της 4ης
Αυγούστου, θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι ναι μεν ο Μεταξάς ήταν Δικτάτορας,
αλλά ήταν αυτός που ενέπνευσε ολόκληρο τον Ελληνικό λαό με το όραμα της Εθνικής
ανεξαρτησίας και υπερηφάνειας. Ήταν αυτός που κράτησε υψωμένη την Ελληνική
Σημαία για να μπορούν να τη
χρησιμοποιούν σήμερα σα διακοσμητικό στα πολυτελή γραφεία τους, όλοι αυτοί οι
πολιτικάντηδες που καθημερινά μας «σώνουν» από την οικονομική (και Εθνική θα
έλεγα εγώ) κρίση. Από μια κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική όπως θέλουν και
τους συμφέρει να λένε, αλλά δυστυχώς είναι και κρίση αρχών, αξιών, θεσμών,
ιδανικών και τελικά Εθνικής ταυτότητας.
Ο Μεταξάς λοιπόν δε μπορεί την ώρα που ευθαρσώς ύψωνε το
Εθνικό ανάστημα στους δολοφόνους της νεότερης παγκόσμιας ιστορίας να ήταν
ταυτόχρονα «νεοναζί» λόγω του γεγονότος ότι χρησιμοποιούσε τον αρχαιότερο
χαιρετισμό (ναζιστικό κατά τους σύγχρονους «δημοκράτες»).
Πέρα όμως από το Μεταξά, εσκεμμένα τα αρχαία Ελληνικά
σύμβολα και χαιρετισμοί, χρησιμοποιούνται για να μας προϊδεάσουν σκοπίμως και να
μας κάνουν «πλύση εγκεφάλου» για τους ενδεχόμενους «κινδύνους» που
χαρακτηρίζουν και προσδιορίζουν όλα αυτά.
Έτσι ο αρχαίος Ελληνικός χαιρετισμός που χρησιμοποιούσαν
οι Σπαρτιάτες για παράδειγμα, από το αίσθημα τιμής, υπερηφάνειας και δόξας που
μας ενέπνεαν, προσπαθούν να μας το παρουσιάσουν ως κατάπτυστο σημάδι
νεοναζισμού και Χιτλερισμού. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον Μαίανδρο ή
ακόμα και τη σβάστικα, που ειδικά στην περίπτωση του Μαιάνδρου, ας μη ξεχνάμε
ότι κοσμεί τα αετώματα της Ακρόπολης, του Εθνικού μας συμβόλου, που τιμά και
ενθουσιάζει πλημμυρίζοντας με δέος όλους τους επισκέπτες της, ακόμα και τους
ξένους.
Δεν είναι λοιπόν δυνατό να κατανοήσει εύκολα ο κοινός
ανθρώπινός νους, ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν χαιρετισμούς και σύμβολα
«νεοναζιστικά» και «χιτλερικά», χιλιάδες χρόνια πριν τη γέννηση του Χίτλερ ή
και τη σύλληψη ακόμα της ιδέας του Φασισμού.
Εκτός αυτού και ο ίδιος ο άνθρωπος που κατέβασε τη
Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, υψώνοντας την Ελληνική, ο άνθρωπος «σύμβολο»
της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και Ελληνικής ανεξαρτησίας κατά τους
«συντρόφους» του (λες και οι υπόλοιποι Έλληνες είναι εχθροί του), χαιρέτησε
«φασιστικά» κατά την κηδεία μάλιστα ενός δικτάτορα και στυγνού εγκληματία
(ειδικά για τον Ελληνισμό), τον οποίο τιμούσε με την παρουσία του.
Ας προσπαθήσουμε όμως να εντοπίσουμε την ουσία του
ζητήματος και τις πραγματικές στοχεύσεις, όσων στιγματίζουν με «ταμπέλες» μέρος
του Ελληνικού λαού, προσπαθώντας στην ουσία να γίνουν αυτοί που θα μας σώσουν
ΠΑΛΙ και από αυτή τη μάστιγα. Τους «Δημοκράτες» της Βουλευτικής Ασυλίας, της συγκάλυψης
σκανδάλων και των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Ταμπέλες λοιπόν βάζουν όλοι οι αστράτευτοι, λουφαδόροι,
βολεμένοι που υπηρέτησαν την πατρίδα από το σπίτι τους, ή στο χλιδάτο γραφειάκι
τους με το κλιματιστικό και οι άθεοι κομμουνιστές που όνειρο τους είναι να
σφάξουν με κονσερβοκούτια όσους δεν ασπάζονται την ιδεολογία τους. Αυτοί δηλαδή
που θεωρούν μεν τον Χίτλερ δολοφόνο, αλλά ταυτόχρονα θεωρούν ηγέτη τον Στάλιν.
Όλοι αυτοί που αιματοκύλησαν την Ελλάδα περισσότερο απ’ ότι την αιματοκύλησε ο
Β’ Παγκόσμιος πόλεμος.
Άλλο λοιπόν Στρατιωτικό πνεύμα, πειθαρχία, Υπερηφάνεια,
οργάνωση και Διοίκηση και άλλο Νεοναζί, Χουντικός, Φασίστας.
Ακόμα και ο δολοφόνος Χίτλερ κατάφερε και ενέπνευσε ένα
ολόκληρο λαό σε μια μεγάλη ιδέα με μοναδικό σκοπό το συμφέρον της πατρίδας του.
Όσο ξεφτιλισμένος, ανώμαλος, δολοφόνος, με νευρο-ψυχικές διαταραχές αν ήταν
(και μπορώ να βάλω ακόμα περισσότερους και βαρύτερους χαρακτηρισμούς για αυτό
το ανθρωπόμορφο τέρας που σαφέστατα σε καμία των περιπτώσεων δεν υποστηρίζω και
δεν ασπάζομαι τη δολοφονική ιδεολογία του), αν αναλογιστούμε και τον
συγκρίνουμε με ορισμένους «Έλληνες – Δημοκράτες» ηγέτες σε Εθνικά κυρίως
θέματα, θα καταλάβουμε ότι οι δικοί μας παραχωρούν συνεχώς Ελληνικά εδάφη και
κεκτημένα. Ενδεικτικά να αναφέρουμε το Βυζάντιο, τη Μικρά Ασία, τη Κύπρο, τη
Βόρεια Ήπειρο, τα Ίμια, την Ονοματολογία των Σκοπίων, την Α.Ο.Ζ. και τον Εθνικό
μας πλούτο.
Δε μπορεί λοιπόν εχθροί του Έθνους να είναι οι «νεοναζί»
που ενδιαφέρονται και βοηθούν τους Έλληνες, αλλά μάλλον αυτοί που σκύβουν το
κεφάλι σε ξένα αφεντικά και ξεπουλούν την Ελλάδα. Πρόσφατο παράδειγμα η διάλυση
και εξαφάνιση της αγροτικής μας παραγωγής (που ήταν ένας από τους τρείς
βασικούς άξονες της Ελληνικής ανάπτυξης και ραχοκοκαλιά της Ελληνικής
οικονομίας μαζί με τον Τουρισμό και τη Ναυτιλία), που υποδεικνύοντας στους
αγρότες να αδειάσουν τα χωράφια τους από αγροτικά προϊόντα και να τα γεμίσουν
με φωτοβολταϊκά πάνελ, έχουν σκοπό να τα ξεπουλήσουν στους Γερμανούς για να μας
τα πουλάνε μετά σαν ενέργεια. Ποίος είναι λοιπόν ο πραγματικός «εραστής» των
Γερμαναράδων; Οι αποκαλούμενοι «νεοναζί» που υψώνουν ψηλά την Ελληνική Σημαία,
ή τα τσιράκια τους που ξεπουλάνε ότι τους ζητηθεί στο βωμό της «σωτηρίας του
Έθνους», που όμως αυτοί με τις πράξεις τους καταδίκασαν;
Θα προτιμήσουμε λοιπόν τους Αμερικανό-Γερμανούς και την
Τρόικα τους που «φροντίζουν και κόπτονται» για το καλό μας ή τους Έλληνες που
βοηθούν Έλληνες (γιατί στην Ελλάδα οι πρώτοι που έχουν δικαιώματα είναι οι
Ιθαγενείς αυτής της χώρας, δηλαδή οι ίδιοι οι Έλληνες), κάτω από όποια ταμπέλα
και αν τους εντάσσουν;
Ακόμα όμως και αν υπάρχουν «νεοναζί», ή φασίστες, ή
χουντικοί σε οποιονδήποτε πολιτικό σχηματισμό, δε σημαίνει αυτοδίκαια ότι με
δεδομένη την καταδίκη ενός Νεοδημοκράτη για φόνο, ή ενός Πασοκτζή για
παιδεραστία, ότι όλοι οι Νεοδημοκράτες είναι δολοφόνοι και όλοι οι Πασοκτζήδες
είναι παιδεραστές. Πολύ δε περισσότερο όταν σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους
ανήκουν παραδοσιακά τα μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων, αναρχικοί,
αντιεξουσιαστές κ.ά. Μάλιστα αν κρίνουμε με τη λογική του γνωστού (και
κατεστημένου πλέον στην χώρα μας) «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος»,
είναι εύκολο να αποφασίσουμε αν «προτιμούμε» μερικές κλωτσιές σε
λαθρομετανάστες που στην ουσία είναι ανεπιθύμητοι εισβολείς στη χώρα μας (γιατί
έτσι είναι ο σωστός και ευδόκιμος όρος, πολύ δε περισσότερο από τη στιγμή που
ευθύνονται για την πλειονότητα των δυνών που μαστίζει τη χώρα μας), αντί για
Ελληνικό αίμα από φόνους για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και την «αταξική
κοινωνία».
Μη ξεχνάμε όμως ότι υπήρξαν άνθρωποι ακόμα και στη
νεότερη ιστορία μας, που θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή για να μπορούν σήμερα
κάποιοι να «κολοκυθολογούν» ελεύθερα, οι οποίοι όμως δεν ήταν ούτε φασίστες,
ούτε χουντικοί, ούτε νεοναζί, ούτε τίποτε άλλο, από απλοί Έλληνες.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις κομμουνιστικές ταμπέλες «δεξιά»,
«αριστερά», «φασίστας», ή οτιδήποτε άλλο και ας αντιμετωπίσουμε κατάματα την
πραγματικότητα, με το χέρι στην καρδιά και υπό το πρίσμα της Γαλανόλευκης (της οποίας
αναπόσπαστο κομμάτι αποτελεί ο Σταυρός της Ορθοδοξίας που οι «Έλληνες»
κομμουνιστές δεν αποδέχονται και διαχωρίζουν επιλεκτικά).
Το καλό της Ελλάδας είναι ένα και δε μπορεί να
χρωματιστεί με μπλε, πράσινα, κόκκινα, ροζ ή μαύρα χρώματα.
Η Ελλάδα είναι μία και ποτέ δεν πεθαίνει, γιατί διάλεξε ο
ίδιος ο Θεός να γεννιούνται ήρωες σε αυτή τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου